بود قدر تو افزون از ملایک

دلی دیرُم خریدار محبت                                                                     کز او گرم است بازار محبت 



لباسی دوختم برقامت دل                                                                      ز پود محنت و تار محبت



بود درد مو و درمانم از دوست                                                         بود وصل مو و هجرانم از دوست



اگر قصابم از تن واکره پوست                                                         جدا هرگز نگردد جانم از دوست



به قبرستان گذر کردم کم و بیش                                                      بدیدم قبر دولتمند و درویش



نه درویش بی کفن در خاک رفته                                                      نه دولتمند برده یک کفن بیش


دلا، غافل ز سبحانی چه حاصل                                                  مطیع نفس و شیطانی چه حاصل


بود قدر تو افزون از ملایک                                                            تو قدر خود نمی دانی چه حاصل


مکن کاری که برپا،سنگت آیو                                                            جهان با این فراخی، تنگت آیو


چو فردا نامه خوانان نامه خوانند                                                         تو وینی نامه خود، ننگت آیو

                                                                                                                           باباطاهر

وزن شعر...